maandag 28 november 2011

Pasta Fine del Mese


Ahh....het eind van de maand. De tijd waarin het kleingeld geteld wordt, de kussens van de bank worden gehaald voor die laatste vijf cent, en elk bierdopje lijkt op een gevallen euro. Boterhammen pindakaas zijn opeens acceptabel ontbijt, en een gezonde avondmaaltijd wordt gedefinieerd als 'iets niet zijnde pizza'. Aan mij de taak om die laatste dagen te vullen met een extra recept, en wel ééntje voor die allerallerallerlaatste dag.

Pasta Fine del Mese


Ingrediënten voor 2 personen (kosten zijn een schatting):
- Pasta (50c)
- Crème Fraiche (60c)
- Pak Surimisticks (70-140c)
- Citroen (50c)

All-in is dit dus eten voor max. 1.50 de neus. Aangezien je de pasta waarschijnlijk al in huis hebt (who loves leftovers?), en wellicht ook nog wel een flesje citroensap in de ijskast hebt staan, is het waarschijnlijk nog veel minder. Het andere voordeel aan dit recept is dat het niet langer duurt om klaar te maken dan het koken van de pasta, en ongeveer evenveel moeite kost als het snijden van een ui (come to think of it, ui en knoflook zijn een prima toevoeging, maar zeker niet nodig!) Dus: 

Kook de pasta (duh!). Haal de surimisticks uit hun ellendige verpakking, en snij ze in de lengte een paar maal door. Je hebt nu julienne van de boel gemaakt (moeilijk woord voor heel veel dunne reepjes). Die toss je in een warme pan, en bak je even aan. Mocht je ui en knoflook toevoegen dan bak je die vóór de surimi-julienne. Als je het gevoel hebt dat de surimi warm is (hoeft zeker niet bruin), gooi je de crème fraiche in de pan.

Tip: Prik vóór het openen van de crème fraiche met een mes een gat in de onderkant van het bekertje. Doordat het bekertje niet vacuüm trekt komt de crème fraiche er in één geheel uit.

Crème fraiche goed doorroeren, en op smaak brengen met veel peper en een beetje zout. Als laatste roer je het sap van een halve citroen er doorheen. Tegen die tijd is de pasta nog niet eens klaar, maar zodra dat het geval is gooi je het geheel op een bord, zet je South Park aan, en begin je te hopen op de geneugten van de volgende maand.

Enjoy!

dinsdag 15 november 2011

007: License to cook

Als James Bond (in A View to a Kill) het kan is dan is dat reden genoeg voor jou om het te leren. Zeker als het nog makkelijker is dan chicks regelen als je James Bond heet. 

Een quiche is makkelijk te maken, goed te bewaren, warm en koud te eten, en gepast bij ontbijt, lunch en avondeten. Daarnaast is het een fantastische manier om leftovers te verwerken. Dit maakt het tot één van de meest veelzijdige gerechten die je kan bedenken. 


Benodigdheden:

- Oven
- Hartige Taart Deeg
- Eieren
- Crème Fraiche

Een quiche is niets meer dan een gigantisch omelet in een deegbak. Bekleed om te beginnen de springvorm met het deeg, en zorg dat er geen scheuren, gaten of kieren in zitten. Meng vervolgens 5 à 6 eieren met een normaal bekertje crème fraiche. Beetje peper en zout helpt met de smaak. 

De vulling
Zoals ik al zei: in een quiche kan je alles kwijt wat je maar wil, zolang het maar een beetje lekker combineert. Op de foto staat een quiche met gehakt, ui en geraspte winterpeen (lekker el cheapo). De overblijfselen van de AVG van gister kunnen ern zonder problemen in, net als de leftovers van de chinees. Een oude pizza verwerken in een quiche is wat dubbelop, en pas op met al te veel vocht. Een curry is bijvoorbeeld goed te gebruiken, maar giet eerst even wat vocht af. 

Als je een goede oven hebt kan je de vulling mengen met de eieren, in de bakvorm gooien, en in de oven schuiven (180 graden, ongeveer half uurtje tot dat 'ie stevig is). Als je een k$%#@oven hebt (zoals ik), gooi je het geheel eerst in een grote pan om het ei een beetje voor te garen. Daarna de bakvorm en de oven in. 

Enjoy! 

donderdag 3 november 2011

Ma! The meatloaf! F*CK!



Het blijft één van de meest heerlijke brakke filmmomenten ooit. John Beckwith ontmoet de legendarische Chazz vlak voordat ze begravenissen gaan crashen. Chazz vraagt op legendarische wijze zijn inwonende moeder om meatloaf. Kan me niet schelen hoeveel brakke broodjes ik al naar binnen heb gewerkt, ik krijg onherroepelijk zin in meatloaf.







In feite is meatloaf niet meer dan een hele grote, makkelijk te bakken gehaktbal. De basis is als volgt:
Hou aan per 500g gehakt:
- 1 grote ui
- 2 eieren

Voorbereiden
Snipper een ui, en gooi 'm in een grote kom. Zout en peper naar smaak, en breek dan je eieren er overheen. Even klutsen met een vork. Door eerst de ui en ei toe te voegen voorkom je dat het gehakt al te veel aan de kom gaat plakken, wat het mengen straks veel makkelijker maakt. De ui en ei zijn standaard, maar daarna kan je los gaan. Zo'n beetje alles wat je kan bedenken kan je door je meatloaf gooien om de smaak te veranderen. Om maar wat varianten te noemen:

Zoet en oosters: Chilisaus, ketjap manis, paprikapoeder, champignons, gember, chinese vijfkruiden etc.
Oud Hollandsch: Bruine Bonen, nootmuskaat, kruidnagel, kaas, spek, etc.
Italiaans: Zongedroogde tomaten, olijven, oregano, pesto, etc.

Oftewel, alles wat een beetje in één bepaalde keuken past kan je er zonder problemen doorheen mengen om een lekkere meatloaf te maken.

Na het toevoegen van je ingredienten gaat het gehakt erbij. Goed mengen, en dan komt één van de belangrijkste ingredienten: Paneermeel. Paneermeel zorgt voor het opnemen van het vocht, en het vullen van alle gaten tussen het gehakt. Met veel paneermeel krijg je een bijna paté-achtige substantie, homogeen en licht. Als je weinig paneermeel gebruikt behoud je veel meer de gehaktstructuur, en krijg je een wat zwaardere en sneller uit elkaar vallende substantie.

Bakken
Als alles gemengd is kneed je het geheel tot een grote bal. Leg een vel bakpapier over een pan waar het geheel gemakkelijk in past, snij excess bakpapier af, en schuif de pan in een tot 180° C (voor combimagnetrons waarschijnijk 200° C - 220°C) voor ongeveer een uurtje.

Toplaag
Mijn favoriete meatloaf is een hele simpele, voornamelijk bestaande uit gehakt en ui, met een honingmosterdtopping. Voor deze topping meng je gelijke delen honing en mosterd, en voeg je suiker toe tot je een soort korrelige pasta hebt. De suiker voeg je toe zodat het geheel makkelijker op de meatloaf blijft liggen, en de boek een beetje kan kristaliseren. Smeer het mengsel meteen bovenop de meatloaf, en bak vanaf het begin mee. Uiteindelijk blijft er een dun laagje plakkerige heerlijkheid achter.